სწორედ ასე და ამგვარად იქმნებიან ეზოთერულ რეალობაში მენტალური და ფსიქოემოციური ხაფანგები სკოლების, ცენრების, კლუბების, სექტების, რელიგიური ინსტიტუციებისა და სხვადასხვა ეგრეგორების სახით, რომლებიც ითრევენ განვითარებისთვის მოწადინებულ ინდივიდებს თავის ენერგეტიკულ მორევში და ტოვებენ ერთ კონკრეტულ საფეხურზე, რომელი მდგომარეობაც, რაც არ უნდა განვითარებული იყოს, მაინც დესტრუქციულ მოქმედებას იწყებს ადამიანისთვის, რადგანაც განვითარებაში სტატიკა „არ მოსულა“ და მუდმივ დინამიურობას ითხოვს...
სწორედ ამიტომ - ყველაფერი კარგია მანამ, სანამ ის დინამიკაშია, ხოლო რაჟამს ემჩნევა, რომ ეგრეგორულ სისტემად ყალიბდება და სტატიკურ მოცემულობაში გადაიზრდება, მაგ მომენტიდან ინდივიდისთვის უმჯობესია, დატოვოს ერთი კონკრეტლი მოცემულობა და გადადგას შემდეგი ნაბიჯი განვითარების კიბის უფრო მაღალ საფეხურზე... ასევეა შესაძლებელი და ოპტიმალური, უკვე კარგა ხნის წინათ ჩამოყალიბებული და უკვე არსებული ძლიერი ეგრეგორული სისტემების დროებით გამოყენება განვითარების ერთ კონკრეტულ მონაკვეთში, მაგრამ არა მუდმივად.
თუ გსურთ განვითრება, უნდა იმოძრაოთ! თუ გსურთ განღმრთობა, არ უნდა ჩარჩეთ ეგრეგორებში! თუ გსურთ წინსვლა, თამამად უნდა გადადგათ შ ე მ დ ე გ ი ნაბიჯი!..
ლაშა ჩხენკელი